The Midsommar of 1989

- Dlaczego się tak wpatrujesz? (...) - Bo to piękny obrazek – odparłam i zajęłam się sadzonką. - Dom? – wstał i objął wzrokiem chatkę. - Nie – zaśmiałam się spod spuszczonej głowy. – Ty, na tle tego domu. - Aż tak przystojny jestem? – z przesadzoną pewnością siebie, szarmancko uniósł brew. - Aż tak – odpowiedziałam, nie zamierzając się z nim przekomarzać. – Nie wiem co mogłoby ten obraz upiększyć. Jest idealny. (...) Noah spojrzał na mnie z boku, ściskając uroczo usta. Podszedł powoli i stanął za mną. Przykucnąwszy nachylił się i szepnął mi do ucha: - Śmiech dziecka i ślady małych stópek na ziemi, którą wysypałaś w ogródku.

- Dlaczego się tak wpatrujesz? (...) - Bo to piękny obrazek – odparłam i zajęłam się sadzonką. - Dom? – wstał i objął wzrokiem chatkę. - Ni...

- (...) sądziłem, że jestem twoim zamkniętym rozdziałem. – Odpowiedział, wpatrując się we mnie. - Noah – zacisnęłam usta, powstrzymując wybuch histerii. – Dlaczego wtedy nie krzyczałeś? – powtórzyłam i spojrzałam w niebo, by łzy cofnęły się i nie zdradziły siły krzywdy, jaką w sobie nosiłam. – Nie byłeś moim zamkniętym rozdziałem (...) Byłeś całą książką, której nigdy nie skończyłam pisać.

- (...) sądziłem, że jestem twoim zamkniętym rozdziałem. – Odpowiedział, wpatrując się we mnie. - Noah – zacisnęłam usta, powstrzymując wybu...

- Całe życie jest cierpieniem. Czasami większym, czasami mniejszym. Czasami dni bez cierpienia przypłacone są innymi, które nie mają w sobie nic poza nim. Taką cenę płaci się za szczęście. - Za szczęście płacimy cierpieniem? (...) – Tak (...) Jeżeli cierpimy po utracie czegoś, to możemy mieć pewność, że było to prawdziwe. - Prawdziwe, ale czy na pewno warte swojej ceny? - Warte każdej ceny, Jezzie.

- Całe życie jest cierpieniem. Czasami większym, czasami mniejszym. Czasami dni bez cierpienia przypłacone są innymi, które nie mają w sobie...